حنان عموزادمهدیرجی؛ احمد جعفرنژاد؛ علی محقر؛ محمد مدرس یزدی
دوره 6، شماره 1 ، بهار 1394، ، صفحه 1-20
چکیده
هدف از مدیریت زنجیره تأمین، بهبود فعالیت‌های مختلف اجزا و سطوح یک زنجیره تأمین به منظور بهبود وضع کلی است. در این هنگام ممکن است بین اهداف اجزا و سطوح مختلف در جهت رسیدن به اهداف کلی، تضاد و تناقضات بسیاری مشاهده شود، که این اختلالات و تناقضات به مرور زمان به کاهش قدرت و رقابت‌پذیری منجر خواهد شد. از جمله تعارضات، هزینههای بازاریابی، ...
بیشتر
هدف از مدیریت زنجیره تأمین، بهبود فعالیت‌های مختلف اجزا و سطوح یک زنجیره تأمین به منظور بهبود وضع کلی است. در این هنگام ممکن است بین اهداف اجزا و سطوح مختلف در جهت رسیدن به اهداف کلی، تضاد و تناقضات بسیاری مشاهده شود، که این اختلالات و تناقضات به مرور زمان به کاهش قدرت و رقابت‌پذیری منجر خواهد شد. از جمله تعارضات، هزینههای بازاریابی، قیمتگذاری و موجودی هستند. در تحقیق حاضر و با فرض عدم همکاری بین سطوح گوناگون و در حالت بازیهای پویا با اطلاعات کامل، شناسایی رهبر مناسب از بین سطوح مختلف، مورد نظر است. در حالت بازی غیرهمکارانه پویا، هر یک از سطوح، اعم از خردهفروشان، تأمینکنندگان و تولیدکنندگان، بسته به قدرت چانهزنی و جایگاه خود در بازار، میتوانند نقش پیشرو را داشته باشند. با بررسی مدلهای گوناگون، نتیجهگیری شد که حرکت رهبری از انتهای زنجیره به ابتدا، سود کلی زنجیره تأمین را کاهش داده است.